Η επιλογή του Novotel στη δυτική πλευρά του Δούναβη έγινε με κριτήριο την τιμή και την εύκολη πρόσβαση στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Η Βιέννη είναι ένα υπαίθριο μουσείο με ατελείωτα αξιοθέατα. Πρώτη επιλογή στο ταξίδι στον χωρόχρονο ήταν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το φημισμένο κτίριο όπου στεγάζεται.
Το μουσείο είναι απόλυτος προορισμός για τα παιδιά και αποτελεί ένα μάθημα για τις φυσικές επιστήμες. Ξεχωρίσαμε τις αίθουσες των μόνιμων εκθέσεων για τα κρύσταλλα, τη διαδραστική έκθεση για το σύμπαν και τους πλανήτες και την έκθεση της ζωής και της φύσης. Εκεί τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν με τα δύο κύρια σημεία της, τον πρώτο πλήρη σκελετό ενός μαμούθ που βρέθηκε ποτέ και τα υπολείμματα ενός μωρού μαμούθ που διατηρήθηκε για χιλιάδες χρόνια στον μόνιμο παγετό της Σιβηρίας. Οι 39 εκθεσιακές αίθουσες του μουσείου καλύπτουν 8.460 τετραγωνικά μέτρα και παρουσιάζουν περισσότερα από 100.000 αντικείμενα. Φιλοξενεί 30 εκατομμύρια αντικείμενα διαθέσιμα σε περισσότερους από 60 επιστήμονες και πολυάριθμους προσκεκλημένους ερευνητές που πραγματοποιούν βασική έρευνα σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων τα οποία σχετίζονται με τις επιστήμες του ανθρώπου, τις επιστήμες της γης και τις επιστήμες της ζωής.
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα βιεννέζικης αρχιτεκτονικής στην ιστορική παράδοση της πόλης. Άνοιξε το 1889 ως το πρώτο αληθινό μουσείο εξέλιξης και τόσο το κτίριο όσο και η διακόσμησή του αντικατοπτρίζουν τις πολύτιμες συλλογές φυσικών επιστημών που στεγάζουν. Μέσα από ένα άνοιγμα στην περίτεχνα διακοσμημένη οροφή, οι επισκέπτες μπορούν να κοιτάξουν ψηλά περίπου 40 μέτρα μέσα στον τρούλο. Γύρω από αυτό το άνοιγμα υπάρχουν πορτρέτα σημαντικών φυσικών επιστημόνων και συλλεκτών πολλών αιώνων, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου διευθυντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, Ferdinand von Hochstetter και Johann Natterer. Για τη διακόσμηση του εσωτερικού χρησιμοποιήθηκαν σπάνιοι πολύτιμοι λίθοι και άλλα πολύτιμα υλικά. Το λευκό μαρμάρινο πάτωμα προέρχεται από την ιταλική Carrara και ο μαύρος ασβεστόλιθος από το Βέλγιο.
Χρειάζεται αρκετός χρόνος μέσα στην ημέρα για να δει κανείς το σύνολο των εκθεμάτων και ενδεχομένως να επαναλάβει την επίσκεψή του σε δεύτερο χρόνο, οπότε κι εμείς επιλέξαμε να συνεχίσουμε την περιήγηση στην Βιέννη περπατώντας στα ανάκτορα του Hofburg προς τον καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου. Λίγο πριν κάναμε ένα… γλυκό διάλειμμα για να αγοράσουμε σοκολάτα από το περίφημο Läderach και να συνεχίσουμε προς το Ιννέρε Στατ, το ιστορικό κέντρο της Βιέννης. Ο αριστοκρατικός περίπατος ολοκληρώθηκε με μία απογευματινή στάση στο πάρκο Volksgarden και φαγητό σε ένα από τα προσεγμένα και γεμάτα νεαρόκοσμο εστιατόρια του πάρκου.
Η επόμενη ημέρα επιφύλασσε μία πραγματική έκπληξη για εμάς και τα παιδιά. Το μουσείο σύγχρονης τέχνης Albertina, το οποίο διαθέτει τις μεγαλύτερες και πιο πολύτιμες συλλογές γραφικών στον κόσμο, με έργα όπως ο «Λαγός» του Dürer και οι μελέτες του Klimt για τις γυναίκες. Η τελευταία εκθεσιακή του συλλογή παρουσιάζει αριστουργήματα του μοντερνισμού, από τον Μονέ έως τον Πικάσο και τον Μπαζελίτς και εκτίθενται μόνιμα τα πιο συναρπαστικά καλλιτεχνικά κινήματα των τελευταίων 130 ετών: από τον γαλλικό ιμπρεσιονισμό στον γερμανικό εξπρεσιονισμό μέχρι τη ρωσική πρωτοπορία και το παρόν. Μπορεί κανείς να θαυμάσει το «Water Lily Pond» του Μονέ, τους «Χορευτές» του Ντεγκά και το «Κορίτσι» του Ρενουάρ, όπως επίσης και πίνακες των Μπέκμαν, Μακ, Σαγκάλ, Μάλεβιτς, Ρόθκο, Ράινερ και Κατς. Επιπλέον, διαθέτει αρχιτεκτονική και φωτογραφική συλλογή (συμπεριλαμβανομένου του Helmut Newton, Lisette Model), τα έργα των οποίων παρουσιάζονται σε ειδικές εκθέσεις. Ως το μεγαλύτερο οικιστικό παλάτι των Αψβούργων, το Albertina δεσπόζει στο νότιο άκρο του Αυτοκρατορικού Παλατιού σε ένα από τα τελευταία εναπομείναντα τείχη φρουρίου στη Βιέννη.
Είχαμε «φάει» αρκετή τέχνη, οπότε ήταν αναγκαίο να φάμε και κάτι νόστιμο και τι άλλο από το σνίτσελ του παραδοσιακού καφενείου Figlmüller που παρασκευάζεται σύμφωνα με την αρχική συνταγή και σύμφωνα με τις μαγειρικές παραδόσεις από το 1905.
Ζωολογικός Κήπος Βιέννης
Το πρωινό μάς έδωσε δυνάμεις και είμασταν ήδη έτοιμοι για το συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο των ζώων. Στον ζωολογικό κήπο της Βιέννης που είναι ο παλαιότερος ζωολογικός κήπος στον κόσμο και έχει λάβει τον χαρακτηρισμό του «καλύτερου της Ευρώπης» έξι συνεχόμενες φορές. Μέρος ενός τόπου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO με την αυτοκρατορική θερινή κατοικία του παλατιού Schönbrunn στο κέντρο του, παρέχει ένα μοναδικό μείγμα πολιτισμού και φύσης, ενώ προάγει τη διατήρηση και τη βιοποικιλότητα. Η ιδιαίτερη απήχηση του ζωολογικού κήπου προέρχεται από την αυτοκρατορική του γοητεία. Τα παιδιά δεν ήξεραν προς τα πού να πρωτοκοιτάξουν μεταξύ των 700 ειδών ζώων από όλο τον κόσμο. Από μυρμηγκοφάγους και ζέβρες, καμηλοπαρδάλεις, ουρακοτάγκους που αιωρούνταν από σχοινί σε σκοινί, τίγρεις της Σιβηρίας που αναπαύονταν στις πλατφόρμες τους, τα γλυκύτατα και τεμπέλικα κοάλα που μασουλούσαν σωρούς από φύλλα ευκαλύπτου και αφρικανικοί ελέφαντες που απολάμβαναν το μπάνιο τους… στα λασπόλουτρα τους. Τριγυρίζοντας και σκάβοντας στην άμμο, οι παιχνιδιάρες σουρικάτες αποδείχθηκαν οι σταθερά αγαπημένες των παιδιών.
Οι πιο δημοφιλείς κάτοικοι του ζωολογικού κήπου είναι τα γιγάντια πάντα. Το Schönbrunn είναι ένας από τους λίγους ζωολογικούς κήπους παγκοσμίως που έχει την τύχη να του εμπιστευτεί ένα ζευγάρι των ασπρόμαυρων χνουδωτών γιγάντων από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Και είναι ο μόνος ζωολογικός κήπος στην Ευρώπη με αποδεδειγμένο ιστορικό επιτυχούς αναπαραγωγής με φυσικό τρόπο γι’ αυτό το απειλούμενο είδος.
Όλα τα ζώα διαθέτουν σπίτια για να προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες. Ο Ζωολογικός Κήπος διαθέτει πολυώροφο σπίτι του τροπικού δάσους, με ερπετά, πτηνά και θηλαστικά όπως οι νυχτερίδες, το ενυδρείο terrarium, με λαμπερά ψάρια και συναρπαστικά ερπετά, το ιστορικό σπίτι των πιθήκων, όπου οι πίθηκοι του θανάτου και οι κόκκινοι λεμούριοι περιφέρονται ελεύθεροι και το Polarium, με θέα στις φώκιες και τους πιγκουίνους κάτω από το νερό. Εκεί κάπου ήταν που γίναμε μούσκεμα όταν πετύχαμε το τάισμα της μεγάλης φώκιας, η οποία σε μια βουτιά της κυριολεκτικά έβρεξε όλο το κοινό. Στο γειτονικό Polardom, παρακολουθήσαμε πολικές αρκούδες να βουτούν κάτω από την επιφάνεια του νερού και το Tirolerhof, μάθαμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τις σπάνιες ράτσες ζώων φάρμας, ενώ τα παιδιά τάισαν τα κατσικάκια τα οποία μας πήραν στο κατόπι ζητώντας κι άλλη τροφή!
Είχε περάσει η ώρα της ξεκούρασης και είμασταν έτοιμοι να ζήσουμε την μεγαλύτερη εμπειρία του ταξιδιού και το κύριο έναυσμα για την επιλογή του ταξιδιού: τη Θερινή Νυχτερινή Συναυλία της Συμφωνικής της Βιέννης στο Παλάτι του Schönbrunn. Η Θερινή Συναυλία αποτελεί ένα από τα σπουδαία στιγμιότυπα της Φιλαρμονικής χρονιάς με ορόσημο βέβαια για εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη, την πρώτη μέρα του χρόνου. Μιας και οι πληροφορίες μας μιλούσαν για έγκαιρη προσέλευση στον χώρο, έτσι και ‘μεις φτάσαμε σχεδόν 3 ώρες πριν την έναρξη, ζώντας το παραμύθι των αυτοκρατόρων στο πάρκο του παλατιού που έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Περπατώντας γύρω από το βάθρο της ορχήστρας βρήκαμε έναν χώρο για το κοινό στη μέση του μπαρόκ πάρκου έχοντας γύρω μας το εξαιρετικό σκηνικό του παλατιού και του Gloriette, που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του πάρκου του παλατιού Schönbrunn και προσφέρει φανταστική θέα στη Βιέννη.
Είμασταν και ‘μεις πλέον μέρος του σκηνικού και ποζάραμε τις μούρες μας κάθε που περνούσε η κρεμαστή κάμερα από κοντά μας, μπας και μας δει η μαμά και γιαγιά μας. Κάτω από τον νυχτερινό ουρανό της Βιέννης ζήσαμε το άπιαστο όνειρο και την απόλυτη ευτυχία. Τουλάχιστον εμείς, γιατί τα παιδιά δεν άντεξαν την ορθοστασία, αφού ναι μεν ήθελαν να μπουν στο πρώτο πλάνο αλλά δέχονταν συνεχείς παρατηρήσεις όταν κάθονταν, έστω κι αν ήταν μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Αφού ικανοποιήσαμε το όνειρο κατά το ήμισυ (φύγαμε από τη συναυλία στα μισά και ορκιστήκαμε να μην το πούμε πουθενά) επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και απολαύσαμε το υπόλοιπο μισό από την τηλεόραση… Εμπειρία που γνωρίζαμε άλλωστε! Αποχαιρετίσαμε μία πόλη και ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες και εμπειρίες. Ο καθένας από τη δική του ματιά… τη μικρή ή την μεγάλη, έγραψε μέσα στον σκληρό δίσκο των ματιών και της ψυχής του, ατελείωτες σελίδες εμπειριών.
