Λέγεται ότι η καλύτερη ώρα για να απολαύσεις την ομορφιά των Δολομιτών είναι το ηλιοβασίλεμα. Η δύση του ήλιου χαρίζει ένα μοναδικό ροζ χρώμα στις απότομες πλαγιές και τα βραχώδη ύψη της περίφημης οροσειράς των Άλπεων. Αυτό βέβαια προϋποθέτει να παραμείνεις μέχρι σχεδόν να πέσει το σκοτάδι και να κατέβεις στην πεδιάδα κάπως αργά ή να εξασφαλίσεις τη διαμονή σου σε κάποιο από τα ορεινά καταφύγια. Όποια κι αν είναι η επιλογή σου, όποιες κι αν είναι οι σκέψεις και η παρέα που σε συνοδεύει, το σίγουρο είναι ότι το γεωλογικό «θαύμα» των Δολομιτών είναι ένα, και είναι ασύγκριτο.
Την περίοδο που οι περισσότεροι βρίσκονται ακόμη στη θάλασσα, εμείς παίρνουμε τα βουνά. Αυτή τη φορά σειρά είχαν τα πανέμορφα βουνά της Βόρειας Ιταλίας. Η φημισμένη για τα χιονοδρομικά κέντρα της περιοχή, που αποτελεί δημοφιλή προορισμό τόσο για τους λάτρεις των χειμερινών σπορ όσο και για το διεθνές jet set, τις διασημότητες και τους εναπομείναντες ευρωπαίους αριστοκράτες, μας άνοιξε την αγκαλιά της τώρα, μετά τα χιόνια, ώστε να απολαύσουμε μερικές από τις ομορφότερες πεζοπορικές διαδρομές της ζωής μας. Val Gardena, Val Badia, Val di Fassa, Livinallongo και Cortina d’Ampezzo μπορεί να είναι μία ή παραπάνω από μία επιλογές σας για εξερεύνηση στο Ιταλικό Τιρόλο.
Η προσγείωση για την έναρξη του ταξιδιού έγινε στο Μόναχο και η αναχώρηση με SUV αυτοκίνητο για το Ιταλικό Τιρόλο. Μιάμιση ώρα μετά διασχίζαμε τα σύνορα με Αυστρία και κάνοντας μία στάση στην κυριότερη τουριστική επαρχία του Αυστριακού Τιρόλο, το Ίνσμπουργκ.
Η βόλτα δίπλα στο ποτάμι του Αίνου και στο ιστορικό κέντρο αποτέλεσε την κατάλληλη ευκαιρία ένα διάλλειμα. Στη συνέχεια της διαδρομής μας στο άρτιο οδικό δίκτυο της autostrada ανάμεσα στα καταπράσινα λιβάδια και τους ορεινούς όγκους στην καρδιά των Άλπεων, περάσαμε στην Ιταλία. Στο Ιταλικό Τιρόλο που μοιράζεται ανάμεσα στην Ιταλία και την Αυστρία, καθώς η επικρατούσα γλώσσα είναι η αυστριακή καθώς μιλιέται στο 80% και οι πόλεις και τα χωριά μοιράζουν τα ονόματά τους και στις δύο γλώσσες.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι επαρχίες της βορειοανατολικής Ιταλίας, ανήκαν επί μακρόν στην Αυστροουγγαρία, ενώ επεστράφησαν στην Ιταλία μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα, έπειτα από σειρά απελευθερωτικών αγώνων. Εξ ου και τα πολλά Γερμανικά που ακούσαμε μαζί με την ιταλική γλώσσα, όπως και η γερμανόφωνη κουλτούρα και η επιρροή του αυστριακού Τιρόλο στη φυσιογνωμία του τόπου. Παρ’ όλα αυτά, όλες οι γύρω κοντινές περιοχές, έχουν κρατήσει τη δική τους φυσιογνωμία η καθεμία, και μάλιστα με πολύ διαφορετικά στοιχεία η μία από την άλλη.
Καλώς ορίσατε στην κοιλάδα του Brixen ή Bressanone!
Πρόκειται για μία πόλη διαμάντι για όσους θέλουν να έχουν εύκολη πρόσβαση στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο και παράλληλα να βρίσκονται σε μία περιοχή δίπλα στο βουνό Plose το οποίο αποτελεί προορισμό για ορεινές εναλλακτικές δραστηριότητες όπως ορειβασία, πεζοπορία, ποδηλασία, toboggan, cart στο βουνό κ.α. Όλα αυτά με την παραμυθένια θέα των Δολομιτών. Ένα από τα σημαντικά tip που ανακαλύψαμε κατά την άφιξή μας ήταν η οικονομική δυνατότητα που μας έδινε η “Brixen card” για δωρεάν μετακίνηση με όλα τα μέσα μεταφοράς, μεταξύ αυτών και του λιφτ που σε οδηγεί στα 2.500μ. του Plose. Η παροχή αυτή για τους διαμένοντες στην ευρύτερη περιοχή αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα για τις οικογένειες, όπως η δική μας, που θέλουν να αποφύγουν, όσο το δυνατόν, τα έξοδα, να προσεγγίσουν το βουνό και να απολαύσουν το θέαμα των Δολομιτών που σου κόβει την ανάσα.
Η οικογενειακή ξενοδοχειακή επιχείρηση που διατηρεί και ένα αξιόλογο εστιατόριο με συνταγές και προϊόντα που παράγονται από τους ίδιους, μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Εγκατεστημένο στη γραφική πλατεία του Albiens το κατάλυμα Kircherhof περιτριγυρίζεται από ένα χαλί χιλιάδων στρεμμάτων καλλιέργειας μηλιάς. Δοκιμάσαμε τον πεντανόστιμο σπιτικό χυμό μήλου για το καλωσόρισμα και αναζωογονηθήκαμε με έναν περίπατο στον περιποιημένο κήπο με το κιόσκι κάτω από την κληματαριά και τον υπαίθριο ξυλόφουρνο ήταν απόλυτα εναρμονισμένος με την φύση αλλά και με την κουλτούρα των ανθρώπων που ζουν στην περιοχή. Απολαύσαμε ένα από τα καλύτερα γεύματα με σπιτικές συνταγές βασισμένες όλες σε τοπικά προϊόντα και παραγωγή παστών αλλαντικών και λαχανικών, σχεδιάζοντας τα πλάνα της επόμενης περιπέτειας.
Ο καταγάλανος ουρανός της ημέρας προμήνυε τη συνέχειά του. Οι πρωινές εργασίες για τα παιδιά της οικογένειας είχαν ξεκινήσει με το ξεχορτάριασμα του μπαχτσέ και τη συγκομιδή των φρέσκων φρούτων και λαχανικών. Όλοι μοιράζονταν τις καθημερινές υποχρεώσεις και αυτές οι εικόνες μας επέστρεψαν στην παιδική μας ηλικία, όταν και η δική μας συμβολή στις αγροτικές εργασίες του χωριού ήταν σημαντική για τον παππού ή τον θείο μας, προσφέροντάς μας παράλληλα μας πολύτιμες βιωματικές γνώσεις για τη ζωή και την απασχόληση.
Plose, ένας εναλλακτικός παράδεισος για μικρούς και μεγάλους!
Ο δρόμος στο γραφικό χωριό του St. Andrea μας οδήγησε στη βάση του λιφτ για το Plose. Λίγα λεπτά μετά είχαμε φτάσει μπροστά σε ένα από πλέον ελκυστικά τοπία που είχαμε συναντήσει ποτέ σε ταξίδι. Σε ύψος 2.500μ. με απέραντη θέα προς την οροσειρά των Δολομιτών, το Plose μας καλωσόριζε. Με τι άλλο: με αμέτρητες δραστηριότητες για τα παιδιά και τους μεγάλους, με διαφορετικές πεζοπορικές διαδρομές και παιχνίδια εξερεύνησης. Περπατώντας οι μεγάλοι στο μονοπάτι και οι μικροί στο woody walk καταγράψαμε αρκετά μέτρα προς το καταφύγιο Rossalm. Η πεζοπορία συνεχίστηκε με στάσεις σε ξύλινα παρατηρητήρια, ψηλούς κορμούς για σκαρφάλωμα και ευφάνταστα διαδραστικά παιχνίδια με θέμα τα φυτά, το νερό και τον αέρα. Συνεχίσαμε δίπλα στα βοσκοτόπια των αγελάδων, συναντώντας τις συμπαθητικές αλλά λίγο… ξένες για εμάς κυρίες, οι οποίες όταν μας πλησίαζαν προκαλούσαν νευρικό γέλιο αλλά και το συναίσθημα των τάσεων… φυγής πάνω από φράχτες! Η ξεκούραση ήταν απαραίτητη και ακολουθήσαμε τον πατροπαράδοτο τρόπο για την ανακούφιση των ποδιών μέσα στα παγωμένα νερά του ρυακιού και του περιπάτου πάνω σε πέτρες, κουκουνάρια, πέτρες και ξύλο που λειτουργεί θεραπευτικά και σχεδόν… τελετουργικά για τους Ευρωπαίους πεζοπόρους και ορειβάτες.
Η επιστροφή πίσω στη βάση του λιφτ έγινε πάνω σε τέσσερις τροχούς. Φυσικά και η κίνηση δεν παραγόταν μηχανοκίνητα αλλά με την κλίση του βουνού και τη χρήση αποκλειστικά και μόνο του φρένου για να περιορίσεις την ταχύτητα, ειδικότερα στις στροφές. Εννέα χιλιόμετρα σε 40 λεπτά, κι ενώ το ρεκόρ ήταν για κάποιους τα 7 λεπτά! Δεν πειράζει, δεν θέλαμε να το καταρρίψουμε, έχοντας και ο καθένας από εμάς από ένα παιδί στα πόδια του κατά την «τροχήλατη» κατάβαση…
Μία γεμάτη με εικόνες και εμπειρίες ημέρα ολοκληρώθηκε με την επίσκεψή μας στην πόλη του Brixen/Bressanone στην κεντρική πλατεία με τις γραφικές καθολικές εκκλησίες. Η σύγχρονη βιβλιοθήκη αποτελεί στολίδι για την πόλη, ενώ αξίζει ο περίπατος ανάμεσα στα δύο ποτάμια Eisack και Rienz, στις περίφημες καμάρες του ιστορικού κέντρου και στη συνοικία των καλλιτεχνών Stufles.
Μπολζάνο και κοσμοπολίτικο Ορτιζέι
Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στις άψογες οδικές διαδρομές του επαρχιακού δικτύου, μέσα από ζωγραφιστά χωριουδάκια, ορμητικά ποτάμια και γέφυρες που τα διασχίζαν. Σε πολλά σημεία, βλέπαμε το εθνικό δίκτυο να υπερίπτανται πραγματικά, στηριζόμενο πάνω σε πανύψηλες κολώνες για αρκετά χιλιόμετρα. Οδηγώντας μέσα στην κοιλάδα, φτάσαμε στη μεσαιωνική πόλη του Bolzano/ Bozen όπου το ιταλικό στοιχείο επικρατεί περισσότερο.
Από το Μνημείο της Νίκης Περπατήσαμε προς το ιστορικό κέντρο με τα γραφικά του στενά, φάγαμε παραδοσιακό παγωτό φτάνοντας στην πλατεία Δημαρχείου και στην πλατεία όπου βρίσκεται το μνημείο του διάσημου Γερμανού ποιητή και συνθέτη Walther Von der Vogelweide. Λίγο πριν συνεχίσουμε για τον επόμενό μας σταθμό, περπατήσαμε παράλληλα με τον ποταμό Talvera, έναν από τους δεκάδες ποταμούς που διασχίζουν την ευρύτερη περιοχή και συνεχίσαμε οδικώς για το Ortisei μέσα από την Val Gardena.
Μέσα από ένα ολάνθιστο τοπίο, συνοδεία από τις μυρωδιές λουλουδιών που γαργαλούσαν τη μύτη και οδηγούσαν το πρόσωπο ακόμα πιο κοντά στο ανοιχτό παράθυρο, φτάσαμε στο κοσμοπολίτικο Ortisei, το οποίο μαζί με τη Santa Cristina και τη Selva, είναι ένας από τους τρεις δήμους της Val Gardena, που θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στο Νότιο Τιρόλο λόγω της μοναδικής όμορφης τοποθεσίας του και της φιλοξενίας των κατοίκων του. Ως το κύριο χωριό της Val Gardena, το Ortisei διαθέτει έναν υπέροχο πεζόδρομο με καταστήματα, καφέ και εστιατόρια, ενώ οι κορυφές Rasciesa και Seceda είναι προσβάσιμες απευθείας από το χωριό με τελεφερίκ.
Εμείς επιλέξαμε την κορυφή Seceda, έναν παράδεισο για τους πεζοπόρους και τους λάτρεις των χειμερινών σπορ. Στην αφοπλιστική θέα των απόκρημνων κορυφογραμμών και της κοιλάδας όπου βρίσκονται το Ortisei και η S. Christina, σκεφτόμασταν όλα τα καλά της ζωής, όλα εκείνα που θέλουμε να ζούμε και αξιωθήκαμε να τα ζήσουμε και όλες εκείνες οι βαριές σκέψεις που στα 2.519μ. ήταν πλέον πιο ελαφριές, όπως θα πρέπει να είναι πάντα στην καθημερινότητά μας…
Επιστρέψαμε με το λιφτ πίσω στη βάση για να συνεχίσουμε την πορεία του ταξιδιού μας στη Γερμανική Βαυαρία, με στόχο να δούμε την οικογένεια του Γιάννη και της Μαρίας που πραγματοποιήσαν το όνειρό τους, να ζήσουν μία ήρεμη και ποιοτική ζωή στις Βαυαρικές Άλπεις.
