Όταν η «χωρική προέκταση» των διακοπών μας στο Πήλιο, αποφασίστηκε να γίνει λίγα ναυτικά μίλια μακριά, βρεθήκαμε σε ένα διαμάντι των Σποράδων. Σε ένα νησί με δική του διακριτή ταυτότητα, με πολιτισμό, κουλτούρα, παραδόσεις και κυρίως ανθρώπους με τους οποίους από την πρώτη στιγμή νιώσαμε οικεία και φιλικά, σχεδόν οικογενειακά!
Γι’ αυτό επιστρέφουμε στην Σκόπελο εδώ και 7 χρόνια κάθε καλοκαίρι… Θαρρείς και θα πάμε για επίσκεψη στους συγγενείς… Έτσι όμως νιώθουμε, και ξεκινάμε κάθε αρχή τ’ Αυγούστου τις διακοπές μας στο νησί. Τόσα χρόνια μετά, ακόμα συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε γωνιές και ομορφιές αυτού του τόπου, μα πάνω από όλα δημιουργούμε μνήμες σε όλα τα παιδιά, τα καλοκαιρινά μας φιλαράκια, που στ’ αποκορύφωμα του θέρους παίζουν και κολυμπούν ασταμάτητα στην αγκαλιά της παραλίας «Μηλιά».
Η «συμπαγής» ταυτότητα της τοπικής κοινωνίας, ο πολιτισμός, οι διαχρονικές παραδόσεις και οι πρωτοβουλίες που λαμβάνονται από ντόπιους και τοπικούς φορείς δίνουν στο νησί τον ασύγκριτο χαρακτήρα του. Αγροτουρισμός, καλλιτεχνικός τουρισμός, κεραμική, λαϊκές τέχνες και διαιώνιση της ρεμπέτικης μουσικής κάνουν τη Σκόπελο μοναδική.
Η Σκόπελος είναι πάνω από όλα ένα νησί σε αποχρώσεις του γαλάζιου και του πράσινου, που παραμένει μια “όαση” φρεσκάδας, παραδόσεων και γιορτής, χωρίς τις υπερβολές του υπερτουρισμού. Λογίζεται ανάμεσα στα πιο πράσινα νησιά του Αιγαίου, με το 80% της έκτασής του να καλύπτεται από προστατευόμενα πευκοδάση, ελιές και δαμασκηνιές. Η μαγική μικροπολιτεία της χώρας με τα ασπροκόκκινα σπίτια ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη -και αναλλοίωτη στον χρόνο αρχιτεκτονική της.
Το νησί απολαμβάνει κοσμοπολίτικη φήμη μετά τη διεθνή του προβολή μέσα από την επιτυχημένη ταινία Mama Mia, διατηρώντας την παραδοσιακή ταυτότητα της περιοχής. Διόλου τυχαία, άλλωστε, η Χώρα είναι κι επισήμως χαρακτηρισμένη ως «παραδοσιακός οικισμός» (από το 1978), θεωρούμενη ένας από τους πιο όμορφους προορισμούς στο βόρειο Αιγαίο.
Στη σημερινή κωμόπολη ήταν κτισμένη η αρχαία Πεπάρηθος (16ος αιώνας π.Χ.), η οποία πιθανότατα οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια προγενέστερου μυκηναϊκού οικισμού. Όλο το νησί ονομάζονταν Πεπάρηθος μέχρι τα Ρωμαϊκά χρόνια μέχρι να επικρατήσει τελικά η ονομασία Σκόπελος. Το νησί φημίζονταν για το λάδι του, αλλά και για το πολυπαινεμένο του κρασί, τον πεπαρήθιο οίνο, ένα είδος κόκκινου μπρούσκου που σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είχε και αφροδισιακές ιδιότητες. Αργότερα το νησί εντάχθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στη συνέχεια διατέλεσε και πειρατικό καταφύγιο, πριν το κατακτήσουν οι Βενετοί και τελικά οι Τούρκοι.
Η «Παναγίτσα του Πύργου»
Κάθε καλοκαίρι, λίγο πριν τον Δεκαπενταύγουστο, η «Παναγίτσα του Πύργου» ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Χώρας (αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου) και μία εκκλησία που διακρίνεται για την αρχιτεκτονική της, φορά τα καλά της για τη μεγάλη θρησκευτική γιορτή. Η φίλη μας η Κατερίνα μαζί με τον Νίκο, αναλαμβάνουν να στολίσουν το τέμπλο του 17ου αιώνα, με λουλούδια για τη γιορτή. Η βόλτα στην «Παναγίτσα του Πύργου» έως το Ενετικό Κάστρο και από εκεί πίσω στην παραλία από τα σοκάκια της παλιάς πόλης αποτελούν την «πρώτη γνωριμία» με το νησί που μπορεί να καταλήξει… αιώνιος έρωτας. Από όποια διαδρομή κι αν ανέβει κανείς στο κάστρο, το βλέμμα πέφτει σε μία ακόμα γραφική εκκλησία, του Αγίου Νικολάου. Πρόκειται για μικρή βασιλική με τρούλο που διατηρεί το ξυλόγλυπτο τέμπλο, με εικόνες που χρονολογούνται έως και τον 17ο αιώνα. Ανηφορίζοντας στο κάστρο κανείς βλέπει τον Άγιο Αθανάσιο, τον παλαιότερο ιερό ναό της Σκοπέλου (11ος αιώνας).
Εκεί, στο πιο ψηλό σημείο, στον βράχο της Σκοπέλου, υπάρχει από το 1982 η θρυλική ταβέρνα με ζωντανή ρεμπέτικη μουσική από τον Γιώργο Ξηντάρη. Ο άνθρωπος που συνέδεσε την φωνή του με την τηλεοπτική σειρά «Το μινόρε της αυγής», αποτελεί το όνειρο της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο ήρωάς μας, γέννημα θρέμμα του νησιού, έφυγε στα νιάτα του για την Αθήνα και δουλεύοντας ως οικοδόμος, κατάφερε να αγοράσει το μπουζούκι του, που θα τον έτρεφε, όπως λέει και ο ίδιος σε συνεντεύξεις του, για το υπόλοιπο της ζωής. Με σεβασμό στο ρεμπέτικο έστησε αντίστοιχα μαγαζιά στην Αθήνα που έγραψαν ιστορία στη μουσική και τη διασκέδαση, ενώ μαζί με τους γιους του, τον Αντώνη στο μπουζούκι και τον Θοδωρή στην κιθάρα συνεχίζουν κάθε βράδυ το μουσικό ταξίδι στην Σκόπελο, χωρίς μικρόφωνα, δίπλα στα τραπεζάκια της Ανατολής τα οποία είναι στημένα στα σκαλάκια που οδηγούν στην κορυφή του βράχου.
Μία άλλη υπέροχη διαδρομή για να φτάσει κανείς στην ταβέρνα του Γιώργου Ξηντάρη είναι από το Πηγαδάκι, πάνω από την παραλία της Χώρας με κατεύθυνση στο Ενετικό Κάστρο που χρονολογείται από το 13ο αι. και δημιουργήθηκε από την οικογένεια των Γκίζι. Η διαδρομή αποτελεί ένα «ταξίδι στο παρελθόν» καθώς σήμερα, διασώζονται υπολείμματα από τα τείχη του που όμως θα «ανταμείψουν» τον περιπατητή με τη μοναδική θέα που επιφυλάσσουν από το σημείο αυτό. Στη Χώρα της Σκοπέλου, ξεχωρίζουν το σπίτι του λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα (δίπλα από την εκκλησία των Τριών Ιεραρχών), τα εκθέματα του Αρχοντικού Βακράτσα, του Λαογραφικού μουσείου, στο κέντρο της Χώρας αλλά και του αρχαιολογικού χώρου του Ασκληπιείου που βρίσκεται δεξιά του λιμανιού στην περιοχή Αμπελική.
Στενά πλακόστρωτα ανηφορικά σοκάκια που διακόπτονται κάθε τόσο από πλατύσκαλα και σκαλοπάτια στις γειτονιές με τεράστιες μπουκαμβίλιες που αγκαλιάζουν μπαλκόνια και ασβεστωμένους τοίχους μέσα σε μικροσκοπικές αυλές.
Η Σκόπελος αποτελείται από ένα κράμα αρχιτεκτονικών ρυθμών. Ένα από τα κύρια στοιχεία που συνηγόρησαν στην ανακήρυξη της πόλης της Σκοπέλου σε παραδοσιακό οικισμό ήταν τα νεοκλασικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής της με τον χαρακτηριστικό σχιστόλιθο στις στέγες των σπιτιών και τις πολυάριθμες εκκλησίες.
Με σήμα κατατεθέν τον βράχο και τα 106 σκαλιά για να βρεθείς στην κορυφή και στο εκκλησάκι του Άϊ Γιάννη του Προδρόμου που γιορτάζει στις 29 Αυγούστου, ο Άγιος Ιωάννης στο Καστρί είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό αξιοθέατο του νησιού. Δεν είναι τυχαίο πως η ταινία Mamma Mia ανέδειξε το όμορφο αυτό σκηνικό σε καθοριστικές σκηνές του φιλμ. Πρόκειται για έναν τόπο με ιδιαίτερη ιστορία και παράδοση που θέλει έναν ψαρά από την Γλώσσα, καθώς επέστρεφε ένα βράδυ, από το ψάρεμα, να διακρίνει στην κορυφή του βράχου ένα φως. Το έβλεπε κάθε βράδυ, ώσπου εμφανίστηκε στον ύπνο του μια γυναίκα που του αποκάλυψε ότι στην κορυφή του βράχου υπάρχει μια εικόνα. Όταν ανέβηκε στην κορυφή βρήκε την εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Πήρε την εικόνα, όμως, όπου και να τη μετέφερε, εκείνη ξαναγύριζε πίσω στην αρχική της θέση, εκεί που τελικά χτίστηκε το εκκλησάκι του, που γιορτάζει στις 29 Αυγούστου.
Αρχικά η ανάβαση γίνεται υπό τους ήχους των τραγουδιών των ΑΒΒΑ από το Mamma Mia και όχι μόνο (!), ωστόσο καθώς παίρνει κανείς τα σκαλιά προς τα πάνω, η μοναδική βουή είναι εκείνη των μεγάλων κυμάτων στα βράχια της παραλίας και του αέρα, καθώς το υψόμετρο ανεβαίνει. Όταν φτάσεις στην κορυφή απολαμβάνεις μόνο το γαλάζιο χρώμα της απέραντης θάλασσας και εύχεσαι να μείνεις εδώ, για πάντα!
Η επίσκεψη στον Άϊ Γιάννη μπορεί να συνδυαστεί με έναν περίπατο στα γραφικά σοκάκια της Γλώσσας, το αντίπαλον δέος της Χώρας. Δεν είναι λίγες οι ιστορίες του Νίκου για την «αιώνια μάχη» των νέων εφήβων από την Χώρα με τους «Γλωσσιώτες». Ότι και να έχει γίνει «νερό κι αλάτι βρε!». Η δεύτερη σε πληθυσμό περιοχή του νησιού συνδυάζει όλα τα χαρακτηριστικά της Σκοπέλου, με τα στενά σοκάκια της, την πλατεία πάνω στον βράχο και την απέραντη θέα στην θάλασσα από τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Άλλα χαρακτηριστικά σημεία του νησιού που αξίζει κανείς να επισκεφθεί είναι τα Σεντούκια, οι αρχαίοι λαξευτοί τάφοι στην κορυφή του βουνού της Καρυάς, στο ψηλότερο σημείο του νησιού. Η πρόσβαση είναι δύσκολη, καθώς απαιτεί περπάτημα τουλάχιστον 20-30 λεπτών. Η θέα, όμως, είναι μαγική και αποζημιώνει, αφού από εκεί μπορεί κανείς να δει την Αλόννησο, την Εύβοια, τη Σκιάθο και το Πήλιο.
Από τα μεταβυζαντινά μνημεία της Σκοπέλου, η Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας είναι χτισμένη στη δυσπρόσιτη πλευρά ενός φαραγγιού και μοιάζει με φρούριο. Στη μονή αποσύρθηκε κι έζησε, μέχρι το θάνατό του, ο σημαντικός Σκοπελίτης λόγιος συγγραφέας και μοναχός Καισάριος Δαπόντες. Το σπίτι άλλης μίας προσωπικότητας της Σκοπέλου, του δημογέροντα Γιαννιού Νικολαΐδη, στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου. Το σπίτι που χτίστηκε το 1795 και δωρήθηκε στο δήμο από τους απογόνους του βρίσκεται στο κέντρο της Χώρας και διαθέτει έκθεση με συλλογές κεντημάτων, χειροτεχνημάτων, τοπικές παραδοσιακές φορεσιές και είδη ξυλογλυπτικής, σφυρηλατημένα σύμφωνα με το ύφος και την παράδοση των Σκοπελιτών.
Δύο χιλιόμετρα νότια της πόλης της Σκοπέλου βρίσκεται η Επισκοπή Σκοπέλου και ό,τι απέμεινε από την έδρα του επισκόπου του νησιού, που στεγαζόταν εκεί μέχρι και τα νεότερα χρόνια. Το συγκρότημα της επισκοπής είναι βασισμένο στην ενετική αρχιτεκτονική. Στο κέντρο του υπάρχει ένας μικρός ναός του 16ου-17ου αιώνα, που περικλείεται από έναν επιβλητικό λιθόκτιστο περίβολο. Ο τοίχος αυτός αποτελεί κομμάτι παλαιού κτιρίου μεγάλων διαστάσεων, που ξεκίνησε να χτίζεται την περίοδο της ενετικής κατοχής, αλλά παρέμεινε ημιτελής.
Οι μοναδικές παραλίες της Σκοπέλου
Αναμφισβήτητα και χωρίς ίχνος υπερβολής, η παραλία Μηλιά, την οποία δεν αποχωριζόμαστε κάθε, μα κάθε, καλοκαίρι, θεωρείται μία παραλία μοναδικής φυσικής ομορφιάς. Τα τυρκουάζ νερά της, το νησάκι της Δασιάς με τον ιδιαίτερο μύθο για έναν καλά κρυμμένο θησαυρό στις σπηλιές του, το κολύμπι και η εξερεύνηση μέχρι την ξακουστή παραλία Καστάνι και τα ανεξερεύνητα μικροσκοπικά κολπάκια με τα καθάρια νερά, δημιουργούν ένα φυσικό τοπίο ασύγκριτης φυσικής ομορφιάς. Οι βόλτες με τα κανό, οι συζητήσεις στην παραλία με την Ηρώ, τον Γιάννη και την έφηβη πλέον Μυρτώ, τα ζευγάρια των Ιταλών που έχουν αγαπήσει το νησί και επιστρέφουν στα εξοχικά τους σπίτια το καλοκαίρι, τα γέλια και τα… κλάματα των παιδιών, τα δενδρόσπιτα απάνω στις μουριές…
Όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, η παραλία Μηλιά, οι άνθρωποί της, το πράσινο του βουνού καθώς βουτάς και γυρίζεις για να δεις την παραλία από τα βαθιά, αποτελεί εδώ και κάποια χρόνια το λιμάνι των διακοπών μας. Αναζητώντας μνήμες για τα παιδιά μας, βρήκαμε αντίστοιχους ανθρώπους στον δρόμο μας που τους αποζητούμε και μας αποζητούν κάθε καλοκαίρι. Και όχι μόνο το καλοκαίρι. Οι επαφές που έχουν δημιουργηθεί με την Κατερίνα, τον Νίκο και τα κορίτσια τους, τον Ηλία και την Έφη με τον μικρό τους, τους δικούς μας φίλους από την πόλη που μας ακολουθούν (αν όχι πάντοτε) και οι γνωριμίες που γίνονται με νέα πρόσωπα έχουν δημιουργήσει μία σχέση ζωής.
Υπάρχουν φορές που… αλλαξοπιστούμε και αφήνουμε για λίγες ώρες την όμορφη Μηλιά για να γνωρίσουμε τα υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά, τις παραλίες με άμμο και βότσαλο, τις ακτές και τα βραχώδη τοπία που με το φως του ήλιου βυθίζονται στην θάλασσα…
Ο απόκρυμνος Αμάραντος με το ένα πεύκο του, ο πλούσιος σε ιστορία Στάφυλος, η ανεξερεύνητη παραλία της Περιβολιού, το Λιμνονάρι, ένα λιμάνι για τις ημέρες που ΄χει κύμα, ο Αγνώντας για βουτιές απ’ την προβλήτα και απίθανο φαγητό, οι κοσμοπολίτικες Αντρίνες κι ο λατρεμένος Πάνορμος, ένας ασύγκριτης φυσικής ομορφιάς όρμος για τα σκάφη, ικανοποιούν και τους πιο απαιτητικούς…
Αμάραντος
O Аμάραντος είναι ένα βραχώδες ακρωτήρι στη Σκόπελο. Αποτελεί εμβληματικό τόπο του νησιού με τις φωτογραφίες δύο μοναχικών δέντρων να ξεπροβάλλουν από έναν βράχο της θάλασσας. Tо ακρωτήρι βρίσκεται στη νοτιοδυτική ακτή του νησιού και είναι προσβάσιμo μέσω χωματόδρομου κοντά στον Aγνώντα. Αφήστε το αυτοκίνητο ακριβώς μπροστά από το ακρωτήρι και συνεχίσετε με τα πόδια σε μικρή απόσταση με τα πόδια μέσα από τα δέντρα. Ένα μακρόστενο κανάλι υπάρχει στο σημείο όπου το ακρωτήρι συνδέεται με τη στεριά και οι ντόπιοι το αποκαλούν «πισίνα», γιατί τα καταγάλανα νερά του είναι πάντα ήρεμα και το χρώμα θυμίζει πολύ πισίνα.
Αγνώντας
Ακριβώς στη στροφή επιστρέφοντας από τον Αμάραντο, θα συναντήσετε το όμορφο και απάνεμο λιμανάκι του Αγνώντα. Πήρε το όνομά του από τον Πεπαρήθιο Ολυμπιονίκη Αγνώντα ή Άγνων, όταν γύρισε νικητής από την Ολυμπία το 569 π.χ., στο αγώνισμα του δρόμου και αποβιβάστηκε με το πλοίο του σε αυτό το σημείο. Για να τον τιμήσουν λοιπόν, έδωσαν το όνομά του στην περιοχή και το πρόσωπό του εικονίζεται σε ασημένιο νόμισμα της κλασικής εποχής. Στον Αγνώντα τα χαρακτηριστικά πεύκα του νησιού αγγίζουν την θάλασσα και το χρυσό του ήλιου φωτίζει την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι το κυματάκι να φτάσει την ακροθαλασσιά.
Ο Αγνώντας είναι το λιμανάκι των ψαράδων, αφού αρκετά ψαροκάικα είναι δεμένα και κάθε βράδυ ξεχύνονται στα ανοιχτά για να ψαρέψουν ψάρια και καλαμάρια (τα γνωστά θράψαλα). Στις ταβέρνες του κολπίσκου τα καλύτερα παραδοσιακά αλλά και γκουρμέ εδέσματα για όλους τους ουρανίσκου και όλα τα βαλάντια…
Λιμνονάρι
Ανεβαίνοντας μια στροφή πάνω από τον Αγνώντα και σε απόσταση 9,5 χλμ. από την πόλη της Σκοπέλου, βλέπετε μια πινακίδα που ενημερώνει για μια ακόμη όμορφη παραλία, το Λιμνονάρι. Η παράδοση λέει πως το όνομά του το πήρε από τον θεό του πολέμου τον Άρη (Λίμνη του Άρη ), που μαγεύτηκε από την ομορφιά του. Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή για την ονομασία της παραλίας επειδή πρόκειται για κλειστό και πολύ απάνεμο κόλπο, η ονομασία Λιμνονάρι, που σημαίνει μικρή λίμνη, περιγράφει ακριβώς τα συνήθως ήρεμα και ατάραχα νερά της παραλίας. Όπως και να έχει πάντως, σίγουρα θα θαυμάσετε τα γαλαζοπράσινα νερά του και την ψιλή, άσπρη άμμο του. Ανάλογα πως την αφήνει το χειμέριο κύμα και με μεγαλύτερη πιθανότητα η παραλία να έχει για λίγα μέτρα μέχρι την είσοδο στη θάλασσα πέτρα την οποία θα πρέπει να περπατήσετε με προσοχή ή να μπείτε κατευθείαν στο νερό από τα ρηχά, αλλά αυτό δεν είναι εμπόδιο και θα απολαύσετε σίγουρα την παραλία. Το Λιμνονάρι είναι μια από τις οργανωμένες παραλίες της Σκοπέλου, καθώς υπάρχουν ξαπλώστρες και ομπρέλες, ενώ υπάρχουν και δυο ταβερνούλες κοντά στην παραλία καθώς και χώρος στάθμευσης.
Το Καστάνι
Ίσως η πιο δημοφιλής παραλία, μετά την παραλία Μηλιά, το Καστάνι, έγινε διάσημο από την ταινία Mamma Mia. Στο Καστάνι έγιναν πολλά από τα γυρίσματα της ταινίας. Πρόκειται για μια παραλία με πεύκα μέχρι τη θάλασσα, υπέροχα διάφανα νερά, η οποία εδώ και λίγα χρόνια είναι πλέον από τις πιο οργανωμένες του νησιού. Το καλοκαίρι το Καστάνι επισκέπτονται καθημερινά αρκετά τουριστικά πλοιάρια και οι επισκέπτες κατακλύζουν την παραλία, οπότε καλύτερα να την επισκεφθείτε τις πρωινές ώρες ή αργά το απόγευμα.
Έλιος-Χόβολο
Στο Νέο Κλήμα υπάρχει παραλία σε όλο το μήκος του χωριού Έλιος, τμήματα με μικρά βότσαλα, παραλία με μεγαλύτερα, με πέτρες και άμμο. Οι παραλίες του Νέου Κλήματος έχουν δυτικό προσανατολισμό και τα ηλιοβασιλέματα, από το σημείο αυτό, είναι υπέροχα. Στο λιμανάκι πρόσφατα κατασκευάστηκε μαρίνα και γλίστρα για τα σκάφη. Οι πιο τολμηροί βάζουν τα σακίδια στην πλάτη και περπατώντας δίπλα στα λευκά βράχια και τα υπέροχα νερά φτάνουν μέχρι την καταπληκτική παραλία Χόβολο. Τα γαντζωμένα πεύκα στα λευκά βράχια δημιουργούν ένα αλησμόνητο σκηνικό…
Αρμενόπετρα
Αφήνοντας το Έλιος, η επόμενη παραλία προς ανακάλυψη είναι η Αρμενόπετρα. Σήμα κατατεθέν της, ο όρθιος βράχος που στέκεται στην αριστερή πλευρά της. Στην παραλία οδηγεί ένας κατηφορικός και αρκετά στενός τσιμεντόδρομος. Τα γαλάζια νερά της παραλίας και η μαγευτική θέα θα σας ανταμείψουν. Η παραλία χαρίζει μοναδικά ηλιοβασιλέματα και θέα προς το χωριό της Γλώσσας. Συνήθως τα νερά της είναι πάντα πολύ δροσερά ως κρύα μαρτυρώντας προφανώς την ύπαρξη υπόγειων τρεχούμενων νερών.
Στάφυλος
Πρόκειται για την πιο κοντινή, σε απόσταση, παραλία από την χώρα της Σκοπέλου, που πήρε το όνομά της από τον βασιλιά Στάφυλο. Τα ήρεμα νερά της και η απαράμιλλη φυσική ομορφιά προσελκύουν εκατοντάδες τουρίστες. Πρόκειται για την πιο πολυσύχναστη παραλία του νησιού, οπότε αν θέλετε να απολαύσετε τον πευκόφυτο κόλπο, την αμμώδη παραλία και τα καθαρά νερά καλύτερα να την επισκεφθείτε πρωί ή απόγευμα. Η παραλία του Σταφύλου είναι οργανωμένη, με beach bar και ναυαγοσώστη.
Βελανιό
Μία από τις αγαπημένες παραλίες της Σκοπέλου είναι το Βελανιό. Διασχίζοντας κατά μήκος την παραλία του Σταφύλου με τα πόδια συναντάτε ένα μικρό μονοπάτι πάνω σε λόφο. Στη δεξιά πλευρά της παραλίας βρίσκεται μια πανέμορφη σπηλιά, ενώ στην άκρη της, θα βρείτε νερό να σταλάζει από τα βράχια ,σημάδι ότι εδώ βρίσκονταν κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους λουτρά (στα αρχαία βαλανείον).
Η παραλία δεν έχει υποστεί κανενός είδους ανθρώπινη παρέμβαση, οπότε όταν κανείς κολυμπά στα νερά έχει θέα μόνο την παραλία και την πλαγιά με το πευκοδάσος.
Το Βελανιό είναι η μοναδική παραλία στη Σκόπελο στην οποία μπορεί κανείς να κάνει επισήμως γυμνισμό (καθώς έχει ανακηρυχθεί παραλία γυμνιστών ). Αν δεν το επιθυμείτε, μην ανησυχείτε καθώς εννοείται ότι επισκέπτεται την παραλία και κόσμος που δεν θέλει να κάνει μπάνιο γυμνός. Η παραλία χωρίζεται φυσικά από έναν μεγάλο βράχο οπότε μπορείτε να κολυμπήσετε στο πρώτο κομμάτι που απέχει αρκετά από το σημείο που φιλοξενεί τους γυμνιστές.
